Στο κέντρο τού (Μ)πα (Γ)κουά βλέπουμε το περίφημο Γιν Γιανγκ. Στην κινεζική φιλοσοφία το Τάι Τσι (Γιν και Γιανγκ) συμβολίζει τις αντίθετες, αλλά και συμπληρωματικές, αρχέγονες κοσμικές δυνάμεις: το Γιν (σελήνη) είναι η δεκτική, παθητική, ψυχρή θηλυκή δύναμη, ενώ το Γιανγκ (ήλιος) είναι η αρσενική δύναμη, κίνηση, θέρμη. Οι συνδυασμοί από συνεχείς και σπασμένες γραμμές στα 8 τρίγραμμα γύρω από το Γιν Γιανγκ, που αντιπροσωπεύουν τις αέναα ρέουσες και μεταβαλλόμενες δυνάμεις των στοιχείων τού σύμπαντος, συνιστούν το Ι-Τσινγκ.

Το κινεζικό Ι-Τσινγκ («Βιβλίο των Αλλαγών»), μια από τις αρχαιότερες γνωστές μεθόδους μαντείας, απεικονίζει τη φιλοσοφία τής αλληλοσύνδεσης. Γεννημένο μεταξύ 1.000 και 750 π.Χ., έχει υποστεί εκτεταμένες συμπληρώσεις από σοφούς, ενδεχομένως και από τον ίδιο τον Κομφούκιο. Κάθε τρίγραμμο αντιπροσωπεύει μια κατεύθυνση, ένα στοιχείο, ένα ζώο κ.ο.κ. Οι συνεχείς γραμμές σημαίνουν «ναι» (Γιανγκ) και οι σπασμένες «όχι» (Γιν). Τα 3 αντιτιθέμενα τρίγραμμα από 3 συνεχείς όψεις (Κιάν) και 3 σπασμένες (Κουν) παίρνουν σταδιακά τις όψεις το ένα τού άλλου, μέχρι να εκλείψει η μεταξύ τους διαφορά. Το Ι-Τσινγκ συμβολίζει τη συμπαντική παρουσία των αντιθέτων, τα οποία αναγνωρίζει ως ευμετάβλητα και απολύτως εφήμερα. Σε κάποιο σημείο τα 8 τρίγραμμα τοποθετήθηκαν μαζί, για να σχηματίσουν τα 64 εξάγραμμα, και όλα αυτά μαζί θεωρήθηκαν ότι παριστάνουν όλες τις βασικές ανθρώπινες και κοσμικές καταστάσεις.

Ο ίδιος ο Νίκος Καζαντζάκης αναφέρεται στο έμβλημα ως «ιερό τροχό τού Shinto»: Στις 16 Ιουλίου 1935, σε επιστολή του από την Αίγινα προς τον φίλο του Παντελή Πρεβελάκη στην Αθήνα, γράφει: «Σας στέλνω [ένα δελτάριο με] μιαν πόρτα τού Shinto, κόκκινη, élégante [= κομψή], μαύρη στην κορφή της. Είναι η Πύλη τής Σωτηρίας. [...] Σας εσχεδίασα και τον ιερό τροχό τού Shinto, που θα μπει στο ανώφλι τού σπιτιού». Και ο Πρεβελάκης σημειώνει: «Ο ιερός τροχός τού Σίντο μπήκε πράγματι στο ανώφλι τού σπιτιού τού Κ. στην Αίγινα, υπό μορφή ψηφιδωτού (μαύρες και χρυσές ψηφίδες) που φιλοτέχνησε και χάρισε στον Κ. η Έλλη Βοΐλα». (Τετρακόσια Γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη, Αρ. 222, σελ. 451-452). Το Σίντο, πιο γνωστό ως Σιντοϊσμός, είναι η αρχαία —και μέχρι τα τέλη τού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου επίσημη— θρησκεία τής Ιαπωνίας. Η λέξη Shinto, που έχει κινεζική προέλευση, παραμένει η πιο κοινή ονομασία για τις μη-βουδιστικές θρησκευτικές πρακτικές στην Ιαπωνία, αν και το μοντέρνο Σίντο φέρει εμφανή σημάδια μακραίωνος συγκρητισμού με τον Βουδισμό.

Ο Νίκος Καζαντζάκης, πνεύμα ανήσυχο και οικουμενικό, νους φιλομαθής, ψυχή με έντονες υπαρξιακές αναζητήσεις, ασχολήθηκε αρκετά και με την ανατολική φιλοσοφία και ιστορία και με τις ανατολικές θρησκείες. Είναι γνωστό ότι ξεχώρισε τον Βούδα ως μία από τις σημαντικότερες μορφές, παγκοσμίως και διαχρονικώς, ως έναν από τους «μεγάλους αρχηγούς των ψυχών» (συνέγραψε, μάλιστα, και ομώνυμη τραγωδία: Βούδας). Με την ιστορία και τις πρακτικές τής Ανατολής ασχολήθηκε και η Ελένη Ν. Καζαντζάκη, η οποία μετέφρασε και έργο τού —μαθητή τού Ραμακρίσνα— Βιβεκανάντα, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στην αναβίωση του Ινδουϊσμού στη νέα Ινδία, αλλά και στην εισαγωγή τής Βεντάντα και της Γιόγκα σε Ευρώπη και Αμερική.