1. «Τέλεψα το χρέος και φεύγω.» Το γραφείο του Νίκου Καζαντζάκη στο σπίτι του στην Αντίμπ.

2. Εντός, ο καλός της.

3. Στον αεροσταθμό Αθηνών. (από αριστερά) Ο Σοφοκλής Βενιζέλος, η Ελένη Ν. Καζαντζάκη, Σπύρος Θεοδωρόπουλος, Παντελής Πρεβελάκης, Γεώργιος Παπανδρέου.

4. Επιστροφή στη γενέθλια πόλη. 4.11.1957.

5. Η νεκρώσιμη ακολουθία στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Μηνά Ηρακλείου. 5.11.1957

6. Τον φρουρούν οι Κόρες της Κρήτης. Η νεκρώσιμη ακολουθία στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Μηνά Ηρακλείου. 5.11.1957

7. Ο πόνος της Κρήτης είναι πολύς. 5.11.1957

8. Η νεκρική πομπή.

9. Η Κρήτη συνοδεύει το παιδί της.

10. Τα βιβλία του, κληροδοσία στα χέρια των σπουδαστών της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου, ακολουθούν τον συγγραφέα τους. Πρώτη η ΟΔΥΣΕΙΑ, Το Έργον του.

11. Τα βιβλία του, κληροδοσία στα χέρια των σπουδαστών της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου, ανεβαίνουν με τον συγγραφέα τους στην ανηφορική Τάπια Μαρτινέγκο. Πρώτη η ΟΔΥΣΕΙΑ, Το Έργον του.

12. Η Κρήτη τον κρατά στα χέρια της.

13. Βαθύς ο πόνος της Ελένης.

14. «Τουτουσές τσ' ανθρώπους δεν τους θάβουν νεκροθάφτες.» Ο Καπετάν Μανούσακας φώναξε την ώρα που κατέβαζε τη σορό του Νίκου Καζαντζάκη στον τάφο με τρεις ακόμη Κρητικούς καπεταναίους.

15. Σπονδή.

16. Στον τάφο, τιμητική φρουρά τα Κρητικόπουλα. 5.11.1957

17. Μόνος στον τάφο, ένα νέος Κρητικός, με το χέρι στο Κρητικό μαχαίρι. (Χρόνος γέννησης στον σταυρό αναγράφεται το 1881, αντί του σωστού 1883.)

18. Ο τάφος του Νίκου Καζαντζάκη, στην Τάπια Μαρτινέγκο (επάνω στα βενετσιάνικα τείχη του Ηρακλείου), την επόμενη ημέρα της κηδείας του: 6.11.1957.

19. Απέναντι από τον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη, ο Γιούχτας, ο αποπετρωμένος αρχαίος Θεός Δίας.

20. Σε γράμμα του στις 12.12.1947 από το Παρίσι στον φίλο του Börje Knös στη Στοκχόλμη ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε: «"Δε φοβούμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λέφτερος", είναι η φράση που έχω παραγγείλει να χαράξουν απάνω από τον τάφο μου.»